Het vrouwenbrein van Iris Sommer

Het vrouwenbrein – Iris Sommer over hersenen, hormonen en psychische gezondheid

Breinverschillen in beeld

In ‘Het vrouwenbrein’ laat neuropsychiater Iris Sommer zien dat het brein van vrouwen niet alleen anders is gevormd, maar ook anders werkt dan dat van mannen. Gebaseerd op jarenlang hersenonderzoek legt zij uit hoe hormonale invloeden, genetische factoren en hersennetwerken de ontwikkeling, waarneming en gevoeligheid van vrouwen beïnvloeden. Ze laat zien dat deze verschillen niet stereotiep of beperkend hoeven te zijn, maar juist inzicht geven in hoe het vrouwelijke brein functioneert in verschillen zoals stressregulatie, sociale oriëntatie en emotioneel geheugen. Sommer gaat in op de hogere gevoeligheid van vrouwen voor bepaalde psychische klachten zoals depressie, angststoornissen en trauma. Tegelijkertijd laat ze zien dat vrouwen vaak beter zijn in het reguleren van emoties, het onderhouden van sociale verbindingen en het herkennen van subtiele signalen. Het boek biedt hiermee een genuanceerd en krachtig tegenwicht aan generaliserende opvattingen over het vrouwelijke brein.

Van wetenschap naar praktijk

‘Het vrouwenbrein’ is geschreven in toegankelijke taal en rijk geïllustreerd met voorbeelden uit de kliniek en het dagelijks leven. Voor therapeuten in bokstherapie biedt het boek een relevante aanvulling: het helpt verklaren waarom sommige cliënten anders reageren op stress, aanraking, confrontatie of spanning. Hormonen, cyclus, ontwikkelingsgeschiedenis en neuroplasticiteit worden niet los gezien, maar als geïntegreerde onderdelen van hoe iemand zich voelt, beweegt en verwerkt. In bokstherapie wordt dagelijks zichtbaar hoe het lichaam reageert op druk, ritme en nabijheid. ‘Het vrouwenbrein’ geeft therapeuten tools om lichamelijke reacties te duiden in relatie tot vrouwelijke neurobiologie. Door rekening te houden met hormonale schommelingen, stressgevoeligheid en sociale verankering kan therapie beter worden afgestemd op de beleving van vrouwen. Het boek helpt om variatie serieus te nemen – niet als afwijking, maar als richtingaanwijzer in herstel.