Introsectie

Bestaansoriëntatie in bokstherapie helpt mensen na trauma opnieuw richting te vinden – niet via analyse, maar door belichaamde ervaring en keuzevrijheid in beweging.

Soms wijst je lichaam je de weg, nog voordat je hoofd begrijpt waarheen.

Hoe bestaansoriëntatie richting geeft aan herstel

Bestaansoriëntatie na trauma

Bestaansoriëntatie is essentieel na ingrijpende gebeurtenissen. Wie trauma ervaart, kan het gevoel hebben de weg kwijt te zijn – lichamelijk, relationeel of zingevend. In bokstherapie komt bestaansoriëntatie tot leven via fysieke ervaring, ritme, afstemming en de relatie met de bokstherapeut. Het lichaam wordt hierbij niet gezien als middel, maar als drager van richting en betekenis. Bestaansoriëntatie betekent je oriënteren op wat wezenlijk is in het bestaan. Niet als abstracte vraag, maar als lichamelijke beleving. De boksring wordt zo een plek waar iemand zijn of haar richting hervindt – soms door stilte, soms door beweging. Bestaansoriëntatie verwijst naar het proces van het opnieuw leren kiezen, voelen en handelen op basis van innerlijke waarden.

Het lichaam als kompas

Bestaansoriëntatie krijgt vorm in het lichaam. In bokstherapie speelt dit zich af op verschillende lagen:

– De manier van staan, slaan of terugtrekken laat iets zien over innerlijke overtuigingen
– De ademhaling onthult angst, spanning of bereidheid
– Het tempo en de afstand brengen de vraag: durf ik aanwezig te zijn?

Het lichaam spreekt, en bokstherapie luistert mee. Zo ontstaat richting, niet vanuit analyse, maar vanuit ervaring.

Structuur en afstemming als bedding

Voor mensen met trauma biedt voorspelbaarheid veiligheid. Door vaste ritmes, herkenbare oefeningen en duidelijke communicatie ontstaat een basis voor Bestaansoriëntatie. De bokstherapeut werkt met structuur én empathie. Binnen deze ruimte kunnen keuzes opnieuw gevoeld worden – zonder oordeel, zonder haast.

Vrije wil in beweging

Bestaansoriëntatie is verbonden met de ervaring van vrije wil. Geen absolute autonomie, maar het groeiende besef dat je richting mag geven aan je leven. In bokstherapie oefent iemand letterlijk met het maken van keuzes: naderen of afstand houden, inzetten of stoppen, spreken of zwijgen. Zo ontstaat eigenaarschap in actie.

Zingeving in kleine momenten

Zingeving is geen doel op zich, maar een ervaring die groeit in de ontmoeting. In bokstherapie gebeurt dat bijvoorbeeld:

– In de stilte na een ronde waarin iemand iets durfde wat eerder onmogelijk leek
– In het ritme van ademhaling dat rust brengt
– In de blik of aanraking die zegt: ik zie je, zonder woorden

Bestaansoriëntatie is dus niet alleen richting vinden, maar ook hernieuwd contact met wat ertoe doet.

Reflectievraag

Wat geeft jou richting, op dit moment in je leven? En kun je dat ook in je lichaam ervaren?

In de geestelijke gezondheidszorg wordt veel gesproken over afwijking, diagnose, herstel en ‘normale’ ontwikkeling.

Maar wat betekent dat eigenlijk – normaal zijn? En wie bepaalt die norm?

Binnen bokstherapie gaan we uit van een andere benadering. Wij zien gedrag niet als iets dat gemeten of gecorrigeerd moet worden, maar als een betekenisvol signaal. Elke fysieke reactie – van terugtrekking tot overactivatie – draagt een verhaal in zich. Vaak is dat verhaal ouder dan woorden, en leeft het voort in het lichaam. De Franse filosoof Emmanuel Levinas stelde dat het menselijke niet ligt in het verklaren van de ander, maar in het erkennen van diens anders-zijn. “De ander dwingt mij mijn wereld open te breken,” schreef hij. Zo bezien is ‘normaal’ geen objectieve maat, maar een grens tussen mij en de ander – een uitnodiging tot ontmoeting.

Bokstherapie biedt geen pasklare norm. Het is geen route naar een vooraf bepaald eindpunt, maar een uitnodiging om te voelen wie je bent, wat je lijf vertelt, en waar jouw grenzen en verlangens liggen. Dat proces verschilt per persoon. De bokstherapeut is daarbij geen beoordelaar, maar een getuige. Iemand die meebeweegt, afstemt en ruimte houdt.

Zo verschuift de vraag van:

“Hoe word ik weer normaal?”

naar:

“Wat in mij vraagt om aandacht, ruimte en erkenning?”

Die beweging – van oordeel naar aanwezigheid – vormt de kern van belichaamd herstel. In de ring komt er geen oordeel. Alleen adem, aanwezigheid, actie en stilte.

Daar ontstaat ruimte voor wie iemand werkelijk is – niet ondanks, maar dankzij de unieke sporen van het leven.

VERANTWOORDING

De tekst benadrukt de eigen verantwoordelijkheid van de lezer in het interpreteren en toepassen van de aangeboden kennis, en moedigt aan tot een actieve, onderzoekende houding in het leerproces.

Lees meer over bilateral stimulation en traumaverwerking op de website van Ruut Veenhoven – World Database of Happiness (Erasmus Universiteit Rotterdam)